دیگ بخار تجهیزاتی است که در آن مایعی به منظور تبخیر گرم می‌شود.(مایع به بخار تبدیل می‌شود) معمولا سیال عامل مورد استفاده در دیگ‌ها هستند و برای تبدیل آب مایع به بخار از آن استفاده می‌شود.
درام بویلر جایی است که آب مایع و بخار از هم جدا می‌شوند.
معمولاً حفظ سطح درام در 50 درصد در حین کار یک استاندارد است.
طرح های کنترل سطح درام دیگ به عنوان کنترل تک عنصری، دو عنصری و سه المنتی شناخته می شوند.
کنترل تک عنصری
کنترل تک عنصری :
در این نوع مکانیزم کنترلی، آب از طریق یک یا چند لوله و در نتیجه یک یا چند شیر کنترل به درام دیگ بخار (boiler drum) وارد می‌شود. فقط سطح آب در درام از طریق یک فرستنده سطح اندازه گیری می‌شود و اطلاعات به کنترل کننده ارسال می‌شود. بر اساس اطلاعات به دست آمده اگر با نقطه تنظیم مقایسه شود و سپس شیرهای کنترلی (control valves) به منظور افزایش یا کاهش دبی آب داخل درام دیگ دستکاری می‌شوند. ایجاد تغییرات در این نوع مکانیزم مدتی طول می کشد، بنابراین فقط در جایی استفاده می‌شود که زمان کافی بسیار زیاد باشد.
کنترل دو عنصری :
در این مکانیسم، یک متغیر دیگر جدا از سطح در فرآیند کنترل می‌شود. آن متغیر سرعت جریان است. سرعت جریان می‌تواند از آب یا بخار، و یا هر یک از آنها باشد. آنها یک سیستم کنترل آبشاری را تشکیل می دهند که کنترل کننده سطح در حلقه اولیه قرار دارد و ورودی از آن برای تنظیم حلقه ثانویه که از کنترل کننده سرعت جریان تشکیل شده است استفاده می‌شود. دقت بسیار بهتر و همچنین سریعتر از کنترل تک عنصری است.
کنترل سه عنصری :
در این مکانیسم، سطح درام کنترل می‌شود، دبی آب تغذیه و دبی بخار کنترل می‌شود. این سیستم یک آبشار به علاوه سیستم پیشخور را تشکیل می‌دهد. خروجی از کنترل سطح به دبی بخار پیشخور وارد می‌شود و از اندازه‌گیری دبی بخار برای تنظیم دبی آب تغذیه استفاده می‌شود.
این ترکیب دقیق ترین در بین هر سه است. تنها اشکال این است که نمی توان از کنترل سه عنصری برای شرایط بار کم دیگ استفاده کرد زیرا در چنین شرایطی اندازه گیری دقیق دبی بخار بسیار دشوار است. در بار زیاد دیگ بخار، این مکانیسم بیشترین کاربرد را دارد.
Reference:Chemical Engineering World – youtube
